Wie herkent het? Je bent vergeten waar je smartphone ligt of je denkt dat je je smartphone kwijt bent. Paniek! We kunnen onze portemonnee (voor degenen die het nog gebruiken) of ID vergeten maar je smartphone vergeet je niet. En als je het thuis bent vergeten dan keer je zelfs terug naar huis om het alsnog op te halen.
Leon Edwards, managing director van Versapak “Afgesloten zijn van onze technologie is verrassend stressvol. We hebben vaak het gevoel dat we iets missen, terwijl we ons zorgen maken over wat er allemaal gebeurt… Zonder dat we het weten.” Een wat oudere term FOMO (Fear of Missing Out) komt dan om de hoek kijken. Het is zelfs een officiële psychische aandoening ‘nomophobia’ (no – mobile – phobia). Letterlijk de angst om zonder telefoon te zijn.
Schermtijd
Al een tijd wordt mijn schermtijd bijgehouden, maar ik keek er niet vaak naar. Totdat ik in quarantainetijd merkte dat ik wel vaak op mijn smartphone zat. Op een dag heb ik er zelfs 10 uur op gezeten. Hier schrok ik erg van. En ja, ik doe veel zaken voor mijn werk online (denk aan trendspotting, onderzoek, contacten onderhouden). Maar dat kan echt wel anders en in ieder geval op andere tijdstippen.
Jongeren van 16 tot 25 jaar kijken op een doordeweekse dag 6 tot 7 uur op een scherm. Meer dan de helft van deze groep (60 procent) vindt dat zelf te veel, schrijft RTL Nieuws. Ik ben dus niet de enige.
Wat ik merk is dat ik ook vaak op Whatsapp zit. Sommigen vergeten dat Whatsapp ook een social media kanaal is. Ik zit in heel veel groepen, sommigen functioneel en anderen voor de gezelligheid en vriendschap. Vooral de laatste appgroepen kosten veel tijd. Het is ook fantastisch om samen te kunnen lachen om een grappig filmpje. En dan ben ik weer zo iemand die het dan individueel doorstuurt naar vele anderen. Staan mensen er wel op te wachten? Ik ben ook heel fanatiek met het rondsturen van informatie waarvan ik denk dat het nuttig is. Misschien heb ik mijn roeping als journalist gemist.
